Ўсё пакінем, чым Сусвет багаты –
Азярын і неба чысціню,
Пах парэчак ля бацькоўскай хаты,
Дошак пах,
струганых на труну…
Ўсё пакінем, чым Сусвет стракаты:
Смех унукаў,
поціск рук сяброў;
Трэск маланак і грымот раскаты,
Цішыню асочаных бароў…
З лепшымі сябрамі расстаёмся –
Праважаем човен па рацэ;
У асадзе часу застаёмся
З посахам вандроўніка ў руцэ.
|
|
